آواها و القاها در سوره شریفه الزلزله

چکیده زبان، مجموعه­ای از آواهاست. این آواها القاگر احساسات و عواطفی هستند که پیوسته با انگاره­ای از رنگ­ها و رایحه­ها پیوند می­خورد. ذوق سلیم در انتخاب واژگان به محتوا قوت می­بخشد و ذهن را به سیروسیاحت در ژرفای کلام فرا می­خواند و این همان اعجاز کلام است. اعجاز به معنای واقعی زیبنده­ کلام گوهربار الهی است؛ همان کهPلارَیبَ فیهِ هُدًی لِلمُتَقینOاست. درقرآن کریم واژگان با همه زیبایی و هماهنگی به گونه­ای انتخاب شده­اند که هیچ لفظی جای لفظ دیگررا نمی­گیرد. هریک از سوره­های این مصحف الهی حامل اندیشه بزرگی است که حرف­ها و صفت­های مختص به آنها به این اندیشه­ها معنا می­بخشد؛ هدایت و سعادت نیز در قالب همین واژگان گنجانیده شده است. یکی از این سوره­ها سوره مبارکه «زلزله» است که آوای قیامت و حقیقتPیَومَ تُبلَی السَرائِرOرا در گوش آدمی طنین انداز می­کند. بیش از نیمی از این سوره را حروف مجهوره(حروفی با صفت ارتعاش) یا در اصطلاح ادبیات فارسی(واک دار) در برگرفته که در قوت بخشی مفهوم کلام وتصویرگری عرصه محشر حیرت آور است. در این مقاله قرآن کریم را مأخذ قرار داده­ایم و آیات سوره زلزله را از لحاظ آوایی بررسی و تحلیل می­کنیم.